برهان از یک سؤال آغاز شد.

اینکه تربیت، اگر بناست آدمی را بسازد، باید از کجا آغاز شود؟ از آموزش؟ از توصیه؟ یا از جایی عمیق‌تر؟

ما بر این باوریم که تربیت، از «جهان‌بینی» آغاز می‌شود؛ از آن‌جا که انسان، خود را و جهان را چگونه می‌فهمد. برهان تلاشی‌ست برای بازگرداندن تربیت به جایگاه اصیل خود؛ جایی که مربی، فقط منتقل‌کننده‌ی دانش نیست، بلکه خود در مسیر شدن است.

در برهان، تربیت یک ساختار خشک و از پیش‌ساخته نیست؛ تجربه‌ای‌ست زنده، انسانی، عمیق. ما تربیت را در نسبت‌های واقعی انسان‌ها معنا می‌کنیم؛ در سکوت یک سفر، در گفتگوهای بی‌تکلف، در مواجهه‌ی صادقانه با دردها و پرسش‌ها.

برهان بیش از پانزده سال است که کوشیده چراغی روشن نگه دارد؛ چراغی از جنس تفکر، شخصیت، و حریت. ما نه مدعی کامل بودن‌ایم، نه بی‌نیاز از یادگیری. اما بر سر یک چیز ایستاده‌ایم: اینکه تربیت، اگر قرار است ماندگار باشد، باید از دل برآید و به دل بنشیند.

و «کارسازی»، ادامه‌ی همین راه است؛
جایی برای اندیشیدن به تربیت، برای ثبت تجربه‌ها، واکاوی مسیرها، و ساختن زبان مشترک میان زیسته‌های تربیتی و تأملات نظری.
اگر برهان، میدان تربیت است؛ کادرسازی، سکوی بازاندیشی و روایت آن است.